Randomizacja

Randomizacja jest to metoda losowego rozdziału osób pomiędzy grupę badaną i grupę kontrolną. Umożliwia ona równomierny podział czynników zakłócających pomiędzy grupy, aby zapewnić im, jak największą jednorodność i spójność. Umożliwia także odpowiedni rozdział czynników demograficznych, klinicznych itp. Niweluje się przez to nieprawidłowości podczas wyciągania wniosków, a także ryzyko subiektywnego przyporządkowania uczestników do grup przez badaczy.

Rodzaje randomizacji

Wśród metod randomizacji możemy wyróżnić:

• Randomizację prostą – polega ona na tym, że każdy badany ma jednakową szansę zostać wylosowanym do poszczególnej grupy. W metodzie tej nie uwzględnia się cech klinicznych i demograficznych, przez co nie jest ona stosowana bardzo często.
• Randomizację warstwową – w której podstawą jest podział uczestników na podgrupy (warstwy), biorąc pod uwagę określoną cechę. Następnie przeprowadza się właściwe losowania w obrębie wcześniej ustalonych podgrup.
• Randomizację blokową – jej głównym zadaniem jest zachowanie równej liczby osób w każdej grupie (zarówno badanej, jak i kontrolnej).
• Randomizację adaptacyjną – opiera się ona na zmianie prawdopodobieństwa przydziału do danej grupy wraz z biegiem czasu. Stosuje się ją w celu zapewnienia obserwacji rozkładu cech w porównywanych grupach.

Randomizacja – podsumowanie

Obecnie w większości badań klinicznych stosuje się randomizację elektroniczną przy pomocy takich programów, jak np. eCRF.biz, który umożliwia losowy przydział uczestników do danych grup, biorąc pod uwagę wcześniej ustalone kryteria. Randomizacja jest procesem, dzięki któremu można zagwarantować wyższą wiarygodność danych i obok zaślepienia oraz grupy kontrolnej stanowi ważną składową badania klinicznego.

Sprawdź sam!

Wszystko, co powinieneś wiedzieć o EBM

Baza wiedzy – EBM

Kurs EBM w teorii i praktyce